социализмын үед нууцаар цуглаж ном уншиж байсан.

лаанбаатар гандан хийдэд гавж Сурмаажав гээд том лам байсан. Тэр хүн тэнд байгаа юмаа хариуцаад энд байгаа бусад лам нар нь ингээд сан тахилга юмнуудаа таслахгүй нууцаар уншина. Тэгээд цагаан сарын үеэр энэ хөгшчүүл чинь хээр морьдын хөгшнийд очно гээд явж байдаг байхгүй юу. Тэр нь цаанаа хөгшчүүд уулзаж хурах ёстой том, том номуудаа хураад, бие биедээ золгож яваа маягаар сэмээрхэн уулзаж, ингэж явсаар ер нь ор, тас тасраагүй гэсэн үг байхгүй юу. Хийдийг нь яах вэ, нураагаад балгас болгочихсон ч гэсэн оюун санааны хувьд энэ хийдийг устгаж чадаагүй. Ард түмний тархи толгойноос тэр ном буяныг бол авч хаяж чадаагүй байхгүй юу.